\ L 0 ‘g ‘°y podsholaridan Avüyoyi Qoraxon de gan bor ekan, laqablari Qilichxon ekan, shu vaqt

i

f§

qo‘l  ushlab, quchoqlashib, ko'shkdan o‘zini  tashlab 

y&}

  yubordí. «Haq saqlasa balo yo‘q, haq qarg‘asa davo 

yo‘q»,  o'tning  ichida  paxtani  saqlaydi.  Dckovining 

ham ko'ylagiga shamol kirib, misli qanotday bo‘lib, 

beozor, sihat va salomat yerga tushdi.

Xolbeka g‘umri husnda hech kimni odam demay 

yurgan  edi,  qayoqqa  borarini  bilmay:  -   E  to‘ram, 

oshnoxonang1 bormidi? -  dedi. Anda shahzoda yori- 

ning qo'lidan ushlab, kampir enasinikiga olib qochib 

^etdi.  ^ amP>r joyidan turíb,  shahzodaning boshidan 

parvona  bo'lib,  aylanib,  tomining  ichida  bir  go‘- 

salaxona-o'rachasi  bor edi,  ikkovini  shu  o'raga  so- 

lib, ustidan taxtayini qo‘yib, ustidan po'stagini solib, 

'

  charxini oldiga olib, paxta ipini yigirdi-da, o‘tirdi. 

Podshoning  jallod,  mirg‘azablari  Xolbekani  to- 

polmay,  hamma  manzillarini  buzib:  «Xolbeka  qo- 

chibdi»,  -   deb  qaytíb  bordi.  Podsho  bu  so'zni  es- 

hitib,  uyquda edi,  bedor bo‘ldi -  uyg‘ondi; yo mast 

edi,  hushyor  bo‘ldi,  balki  jonidan,  jamiy  umridan 

bezor  bo‘ldi.  Xolbekaning  ishqiga  toqat  qilolmay, 

darvoza-darvozaga odam qo'yib berkitdi. Hech kim- 

ni  dalaga  chiqqali  qo'ymadi,  hammaga  yo‘l  band 

bo‘ldi. Jarchilar: «Har kim Xolbekadan xabar bersa,