А д а б и й портрет абдуғафур расулов озод шарафиддинов

олмадилар. Улар ўзларидан 
беш-олти ёш 
кичиклар билан ўқидилар. Ёшлар жанг май- 
донидан 
ўтганлардан 
ҳаёт 
тажрибасини, 
қийинчиликларга чидашни, қатъиятли бўлиш- 
ни ўргандилар. Уз 
навбатида 
ёшлардаги 
интилиш, тиришқоқлик уруш 
қатнашчила- 
рини руҳлантирди, уларнинг ғайратига ғайрат 
қўшди. Натижада, ўз соҳасини чуқур била- 
диган 
мутахассислар — адабиётшунослар! 
етишди. Бунинг устига, эллигинчи йилларнинг 
биринчи ярмида ўзбек адабиётшуносларидаи 
катта бир гуруҳи Москва, Ленинградга, маш- 
ҳур адабиётшунос олимларга шогирд қилиб 
жўнатилди. Е. Э . Бертельс, К. Л . Зелинский,
А. К. Боровков сингари алломалар бўлажак 
ўзбек олимларини фаннинг машаққатли йў- 
лига бошладилар, улар диққатини ҳал қилин- 
маган масалаларга йўналтирдилар, адабист- 
шунослик 
методологиясини 
ўзлаштиришда 
уларга кўмакдош бўлдилар.
60-йиллар арафасида янги авлод адабиёт-
4
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

шуносларининг ўзбек танқндчилигига 
ТаЪ- 
сири аниқроқ сезила борди. Бу ҳол, аввало, 
умумийлик, юзакиликдан йнроцлашиш, аниқ- 
лнк, изчнллик, проблёматикликка интнлишда 
кўринди. Социалистик реализм методининг 
узига хосликлари, имкониятининг беқнёслиги, 
характер, 
типиклнк, 
сюжет сингари 
аниқ 
масалаларнинг ишланишида, поэзиянинг ҳаёт 
билан боғлиқлиги, лирик қаҳрамон, поэмачи- 
лик тараққиётининг хусусиятлари каби проб- 
лемаларга қўл урилишида, драматургияда