Dashtu dalalarda

 
https://telegram.me/e_kutubxona
 
5 
Polvonning yomon ajinasi tutdi, lekin urishgani jo‘ralari qo‘yishmadi, 
neki harbu zarb bo‘lsa, o‘zlarini balogardon qilishdi… So‘ng, 
Sho‘rquduqdan chiqar mahal, ko‘chaning adog‘ida, ular tushgan 
ulovga tosh yog‘ildi. Polvon sal enkayib, kelin
ning boshida turdi, 
lekin Xadicha shusiz ham bexatar edi. Ust-boshi qalin, yumshoq 
—
unga hech ziyon yetmadi. Birgina G’uchchi cholga tosh qattiqroq 
tegdi, bechora yilqichi, alami tutib, ovozining boricha aytib 
qo‘
ya
berdi: «Nokas sho‘rquduqlik, mening aybi
m nima? Chimildiqqa 
kirgan menmi?!» Uning baqirganiga birov parvo qilmadi. «Yor-yor-
yoron-
ey!» deb qo‘shiq aytishdi. Uni Sho‘rquduqdan qo‘shilib 
chiqqan kelinning xeshlari boshladi. Galatepaliklar avvaliga 
iymanibroq turishdi, keyin ular ham qo‘shildi, to o‘zlarining 
sarhadlariga yetguncha bo‘kirib borishdi: «Tomda tovuq yotadi, yor
-
yor-yoron-
ey, oyog‘i sovqotadi yor
-yor-yoron-
ey!..» Yolg‘iz Polvon 
qo‘shiq aytmadi. Indamay keldi. G’alati edi. Yonida —
Xadicha, hali 
yuzini tuzukroq ko‘rolgani ham yo‘q, u
yatu 
qo‘rquvdan bir burda 
bo‘lib o‘tiribdi, ulov har silkinganda yelkasi tegadi, xuddi bir 
yashin 
urganday, o‘t, olov, qiyomatning naq o‘zi!.. Keng bir dala, Yo‘l, ulov… 
E, Xudo, ulov degani muncha imillamasa!.. Bir yoqda qo‘shiq, bir 
yoqda G’uchchi chol, hali
ya
m so‘kin
ya
pti: sho‘rquduqlik nomard 
chiqdi, ko‘chada ro‘para bo‘lolmadi, orqadan tosh otdi… Endi 
G’uchchiga qiyin, endi uning g‘urrasini Galatepa rosa bir oy kulgi 
qiladi, ajab bo‘pti, xo‘b bo‘pti, sen cholga kuyovnavkarlikni kim 
qo‘yibdi; e, enalari o‘l
sin, nimasini eslaysan, Polvon, eslagulik joyi 
qoldimi! Yoningda Xadicha yotsa tuzuk, Polvon, hali bu ko‘rganlaring 
oz, Polvon!.. 
*** 

---