Қизларни ёқтираман, бироқ фақат биттагина аёлни севишга қодир эмасман, деди у

Ибтидо

— ... қизларни ёқтираман, бироқ фақат биттагина аёлни севишга қодир эмасман, - деди у.

Йигитнинг сўзларини эшитган қиз самимий жилмайди.
— Бу жуда яхши. Чунки масъулият деган гапдан йироқман, — давом этди йигит.
Қиз кўзларини олиб қочди. У йигитнинг сўзларини эшитмаётгандек туйиларди.
— Менга табиатимни тушунадиган ва эркинлигимни қадрлайдиган қизлар ёқади. Менга жуда ёқиб қолдингиз, бироқ мендан ҳеч нима кутманг!
Қиз бу таклифга қаршилик қилмай яна жилмайди. Улар учраша бошлади.
— Айт, мени ёқтирасанми? — сўради йигит.
Қиз ҳеч нима демади, бироқ секингина унинг қўлини тутди. Қизнинг иссиқ кафти унинг бармоқларини маҳкам сиққанида йигитнинг юраги ҳапқириб кетди. Кечқурун қизга қўнғироқ қилди, аммо қиз гўшакни кўтармади. Фақат бир ҳафтадан сўнг қиз учрашувга чиқишга рози бўлди.
— Менсиз қандай яшаяпсан? — сўради у қиздан.
Бироқ у жавоб бермай, иссиқ қаҳвани ҳўплади.
Йигит ўзи хоҳламаган ҳолда ҳар куни унга телефон қиладиган бўлди. Қиз баъзи ҳоллардагина гўшакни кўтарарди. Улар қиз истаган пайтдагина учрашарди. Бир куни йигит усиз яшай олмаслигини англади. Қиз унинг қўнғироқларига жавоб бермаганида асабийлашарди. Хаёлида уни бошқа йигит билан тасаввур қиларди ва рашк ўтида азобланарди. У бундай давом этиши керак эмас, деб ҳисоблади ва қизга уйланишга қарор қилди. Қирмизи гулдаста ҳам суюклисини хотини бўлишга кўндиролмади.
— Мен эркинман, — деди қиз.
Бу гапни эшитиб, йигитнинг юраги бир зум тўхтагандек бўлди. Чунки ўша куни бу гапи билан қизнинг қалбини яралаб қўйганини ҳис этди. У ҳеч қачон унинг таклифига кўнмаслигини англади...