|
1-BOB. TELEVIZION KANALLAR VA TARMOQLAR
AQShda televideniya translyatsiya ("havo orqali" yoki OTA – “over-the-air” deb ham ataladi) orqali mavjuddir. Bu teledasturlarni qabul qilishning juda eski usuli bo'lib, u faqat antenna va kanallarni qabul qila oladiganichki yoki tashqi tyunerni talab qiladi. Signalni qabul qilish uchun ikkita asosiy eshittirish diapazoni, o'ta yuqori chastotali (VHF) va ultra yuqori chastotali (UHF) uzatiladi va to'rtta an'anaviy ko'p kanalli obuna televizori: kabel, shifrlanmagan sun'iy yo'ldosh ("erkin-havo"), to'g'ridan-to'g'ri efirga uzatiladigan sun'iy yo'ldosh televideniesi va IPTV (internet protokoli televideniesi). 2000-yillarning oxiridan boshlab, ayniqsa, yosh tomoshabinlar orasida teleko'rsatuvlarni ko'rishning yuqorida aytib o'tilgan an'anaviy shakllariga muqobil yoki qo'shimcha sifatida teleko'rishning tobora ommalashgan usuliga aylangan Butunjahon Internet tarmog'ida raqobatdosh video xizmatlar ham mavjud; 2010-yillarda kabel va sun'iy yo'ldoshni tarqatish uchun ishlab chiqilgan "oziq" kanallarni taklif qiluvchi bir nechta virtual MVPD xizmatlari ishlab chiqildi.
AQSHdagi individual eshittirish televizion stantsiyalari VHF kanallari 2 dan 13 gacha va UHF kanallari 14 dan 36 gacha uzatadi. Analog televideniya davrida translyatsiya stantsiyalari yagona universal kanalda uzatilgan; Biroq, hozirgi raqamli televideniye standartining texnik murakkabligi tufayli, aksariyat stansiyalar endi jismonan virtual kanalga (yoki "asosiy kanal") moslashtirilgan RF kanali (yoki "kichik kanal") orqali uzatiladi, bu ba'zi istisnolardan tashqari odatda ularning jismoniy joylashuvidan farq qiladi va stansiyaning oldingi analog kanaliga mos keladi. UHF diapazoni dastlab 14 dan 83 gacha bo'lgan kanallarni qamrab olgan, ammo Federal Aloqa Komissiyasi (FCC) o'shandan beri UHF uchun tarmoqli kengligi taqsimotini uch marta kamaytirdi. 1983 yilda favqulodda va boshqa telekommunikatsiya maqsadlarida 70 dan 83 gacha kanallar uzatilgan. 2009 yilda analog televideniyadan raqamli televideniyaga o'tish tugallangandan so'ng 52 tadan 69 tagacha kanallar olib tashlandi. 2020 yilda 36 tadan yuqori kanallardan uzoqqa oʻtish 2017 yildagi spektr auktsionidan soʻng,8 telekommunikatsiya kompaniyalari foydalanishi uchun joy ochish maqsadida yakunlandi.9
Boshqa mamlakatlarda bo'lgani kabi, televizion stantsiyalar ham qonuniy ravishda efirga uzatish uchun litsenziyani talab qiladi (har qanday bo'lajak teleradiokompaniya FCC orqali ariza topshirishi mumkin) va muayyan talablarga (masalan, jamoat ishlari va ta'limga oid qiziqishlarni ko'rsatuvchi dasturlar va efirga uzatilishini taqiqlovchi qoidalar) rioya qilishi kerak. odobsiz tarkib) uni saqlab qolish; FCC Komissarlari Kengashi amaldagi stansiya litsenziyalarining amal qilish muddati tugashiga yaqinlashib qolgan holda yangilanishi ustidan nazoratni amalga oshiradi, qoidaga rioya qilish bo‘yicha har qanday kelishmovchilik yoki unga e’tiroz bildirishga moyil bo‘lgan har qanday boshqa masalalar asosida litsenziatga yangilanishni berishga qarshi chiqishni xohlovchi shaxslar yoki guruhlar bilan. bekor qilishni ko'rib chiqish. Biroq, bepul va obuna bo'lgan televizion tarmoqlar faoliyat yuritish uchun litsenziya olishlari shart emas.
Efir va efirga uzatiladigan televideniye hech qanday oylik to'lovlarni talab qilmaydi, kabel, to'g'ridan-to'g'ri sun'iy yo'ldosh (DBS), IPTV va virtual MVPD xizmatlari uchun oylik to'lovlar talab qilinadi, bu obunachi tanlagan kanallar soniga qarab o'zgaradi. ma'lum bir paketda to'lash. Kanallar odatda alohida (yoki alakart asosida) emas, balki guruhlarda ("darajali" deb nomlanadi) sotiladi. Koʻpgina anʼanaviy obuna boʻlgan televideniye xizmatlari cheklangan asosiy (yoki “hayot chizigʻi”) sathni, minimal tayanch paketni taklif etadi, unga faqat xizmat joylashgan televidenie bozoridagi eshittirish stansiyalari hamda jamoat, taʼlim va hukumat kirish (PEG) kabel kanallari kiradi; ko'pgina kichikroq bozorlarda bu daraja bir yoki bir nechta yirik radioeshittirish tarmoqlarining mahalliy filiali tomonidan xizmat ko'rsatmaydigan hududlar uchun standart tarmoq filiali sifatida ishlaydigan qo'shni bozorlardan stantsiyalarni taklif qilishi mumkin; ammo, 2000-yillarning oxirida raqamli televideniyega o'tishdan so'ng, ular ba'zi hollarda mahalliy bozorda ma'lum bir tarmoqning dasturlarini taqdim etishga rozi bo'lgan raqamli subkanallar bilan almashtirildi.
Dasturlashning yuqori darajalari odatda kengaytirilgan asosiy to'plamdan boshlanadi va keng tarqatish uchun mo'ljallangan obuna kanallari tanlovini taklif qiladi (birinchi navbatda 1970 va 1990 yillar oralig'ida ishga tushirilganlar); 1990-yillarning oʻrtalari va oxirlarida raqamli kabel va sunʼiy yoʻldosh televideniyesi paydo boʻlganidan beri taqsimoti cheklangan qoʻshimcha kanallar asosiy paketlarga qoʻshimchalar sifatida alohida darajalar orqali taklif qilinadi, ular odatda sotiladigan kanallarning dasturlash formati asosida tashkil etiladi. qatlamda. AQShda alakart obuna xizmatlari birinchi navbatda ko'p kanalli video dasturlash distribyutori (shuningdek, kabel sifatida ham tanilgan) mijozi tomonidan taqdim etiladigan har qanday dastur paketiga qo'shimchalar sifatida taqdim etiladigan pullik televidenie (ko'proq "premium" deb nomlanuvchi) kanallari bilan cheklangan. yoki sun'iy yo'ldosh "tizimi" yoki "provayder") qo'shimcha oylik to'lov evaziga obuna bo'lishi mumkin.
Do'stlaringiz bilan baham: |
