Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
217
Қаршилик қилса, бошини кесишсин...» дейилган эди хатда. 
 
* * * 
Абдуллоҳ тўхтовсиз йўл босиб Мадинага келдида, тўғри Расули акрам (с.а.в.) 
жанобимизнинг ёнларига борди. У зот Абдуллоҳдан бўлиб ўтган воқеаларни бирмабир эшитиб 
бўлгач: 
— Бу қилмиши ўзининг мулкини ўзи парчалашидир. Унинг мулки ва салтанати ҳам 
парчаланади, — деб марҳамат қилдилар. 
 
ҒАССОН АМИРИГА МАКТУБ 
Расулуллоҳ (с.а.в.) мактубларини олиб борувчи элчилардан яна бири Ҳорис ибн Умайр 
эди. Муқаддас омонатни қўйнига солди, йўлга чиқди. Шомга бориб, Ғассон амири Шураҳбилга 
топшириши керак. Йўл узоқ, ҳаво иссиқ, бундай палла биров йўлга отланмас, отланса ҳам, 
кечалари юрар эди. 
Аммо Ҳорис шунчаки йўлга отланмаган, унинг қўйиида муқаддас омонат бор. Буюк 
Пайғамбаримиз (с.а.в.) буюрган жойга боргунча неча водийлар кечажак, неча тепалар ошажак, 
неча қум тўзонларига дуч келажак. Шу боисдан ҳам у ҳар тепани босиб ўтаркан, худди Фахрул 
мурсалин (с.а.в.) жанобимизнинг ортларидан 6ораётгандай, бирорта хурмо дарахти соясида 
ўтириб тин оларкан, Расули кибриёнинг (с.а.в.) гул исли нафасларини туяётгандай бўларди. 
Машаққатли, лекин кўнгилга хуш ёқадиган бу йўлчилик неча кундуз, неча кеча давом 
этди. Ниҳоят, бир куни Мута воҳасига етди. Сафар тугаган эди ҳисоб. Ҳориснинг йўлини 
тўсишди. 
— Ҳей, йўл бўлсин? 
— Мен амир Шурҳабилнинг ҳузурига кетяпман. 
— Унда нима ишинг бор? 
— Мактуб келтирдим. 
Қўриқчилар Ҳорисни олиб, тўғри Шураҳбилнинг ҳузурига олиб боришди. Шураҳбил уни 
сўроққа тутди: 
— Кимсан? 
— Ҳорис ибн Умайрман. 
— Недир мақсадинг? 
— Мен Оллоҳнинг расули Муҳаммаддан элчи бўлиб келдим. Пайғамбар жанобимиз мана 
бу мактубни сенга бериб юбордилар. 
Хат Ҳориснинг қўлидан олинди. Шураҳбилга берилди. Ўқиди. Бирдан кўпирди: 
— Демак, у менга мактуб ёзадиган одам бўлиб қолдими?! Олиб чиқинглар буни! — деб 
бақирди. Бақираркан, бўйнини узинглар, деб ишора қилар эди. 
Шураҳбилнинг бу иши бориб турган аҳлоқсизлик эди. Ҳукмдорлар ва амирлар орасида то 
дунё тургунча амал қилиниши ва қўриқланиши лозим бўлган «Элчига ўлим йўқ» қоидасини у 
бузди, ўзининг ғоятда тарбиясизлигини намойиш қилди. 
Одамлари Ҳорисни ёқалаб, ташқарига олиб чиқишди. У эса, юрагини боғлаган ғоят 
севимли ва ғоят қийматли бир жумлани такрорлаш билан машғул эди. Фақат ўзи ва 
ёнидагиларгина эшитадиган овозда: «Ла илаҳа иллаллоҳу, Муҳаммадур расулуллоҳ», дерди. 
Бир гал: «Оллоҳим, саломимни Расули адибингга етказ. Боғлилик туйғуларимни у зотга элт», 
дея олди. 
Қейин тиз чўктирилди. Шиддат ила урилган қилич унинг бошини танасидан жудо қилди. 
...Ҳодиса устида ҳозир турган малаклар унинг руҳини қучоқларига олишди. Юртидан 
мингларча чақирим узоқда, Расулуллоҳ (с.а.в.) жанобимизнинг элчиси ўлароқ вазифасини адо 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
218
этаётган бир пайтда, зулм йўли ила шаҳид этиб ҳаётига нуқта қўйилгани буюк девонда қайд 
қилиб қўйилди. 
...Орадан кунлар кечди. Мадинада уни кутиб турганларнинг кўзлари йўлда қолди. Ниҳоят, 
бир куни унинг Ғассон амири Шураҳбил томонидан шаҳид қилинганининг хабари Мадинага 
ҳам етиб келди. 
Набиййи акрам (с.а.в.) бениҳоя қайғуга ботдилар. Ғассон амирининг хатти-ҳаракати ҳар 
қанақа чегарадан ошиб кетган эди. 
 
Учинчи китоб битди