Milliy ruh – buyuk mezon

Milliy ruh – buyuk mezon.
Mohiyatan umuminsoniyatga daxldor boʻlsa-da, adabiyot milliy shaklda namoyon boʻladi. Oʻzida millatning ruhini ifodalaydi. Bu xususiyatlar sheʼriyatda, ayniqsa, yaqqolroq boʻy koʻrsatadi. Zamonlar almashinadi, tafakkur, taxayyul evriladi, sheʼriyatda surat – shakl oʻzgarib, yangilanib boradi. Biroq har qanday holda adabiyotning, sheʼriyatning darajasi ikki mezon – milliy ruh va mahoratga koʻra belgilanadi.
Bugungi sheʼriyatimiz milliy ruhni saqlab qola bilgani hamda badiiy tasvir va uslub rang-barangligida katta miqyoslarga koʻtarila olgani jihatidan jahondagi eng rivojlangan xalqlar poeziyasi bilan ham boʻylasha oladi. Oʻzbekiston Qahramoni, xalq shoiri Erkin Vohidov nazmiy merosi bu jihatdan, ayniqsa, alohida ahamiyatga ega.
Shoirning “Oʻzbegim” qasidasi oʻsha murakkab va ziddiyatli zamonda beqiyos jasorat namunasi boʻldi. “Yoshlik devoni” orqali zamonamizga unutila boshlagan mumtoz aruzni olib kirdi, aruzga zamon ruhini bagʻishladi. “Donishqishloq latifalari” timsolida millatga oyna tutdi. Bu oynada taraqqiyotga toʻsiq boʻlayotgan illatlarni roʻy-rost koʻrsatdi. Komfirqa gʻoyalarining jarchisiga aylangan sheʼriyatga milliy ruhni olib kirish yoʻlida munosib xizmat qildi.
Bizningcha, Erkin Vohidov sheʼriyatida milliy ruh quyidagi poetik shakllarda ifodalangani kuzatiladi:
Birinchidan, badiiy obraz va timsollarda. Sheʼriyatning, hatto umuman adabiyotning asosiy sharti boʻlgan badiiy obraz yoki timsol chinakam milliy shaklda namoyon boʻlsagina oʻquvchi qalbiga tezroq yetib boradi. Shundagina uning taʼsiri umrbod unutilmasligi mumkin. Ijodining ilk davridayoq Erkin Vohidovning zohiran maishiy turmush ashyosi sanalgan piyola va choynak timsollari orqali manmanlik va kamtarlik haqida chiqargan ohorli va taʼsirchan xulosasi buning yaqqol dalilidir. Bor-yoʻgʻi sakkiz misradan iborat bu sheʼr oʻzbekona obrazli tafakkurning yorqin namunasi ekani uchun ham yuraklardan chuqur joy egalladi. Shu bois uni yod bilmagan odam kam.
Yoki mana bu satrlarga eʼtibor bering: