Xamma sevar asalni

Xamma sevar asalni,
Davolaydi kasalni. Osonmas uni yigʼmoq,
«Kim yigʼar?» - «Menda axmoq!». Tinim bilmay ishlayman,
Gul nektarin tishlayman. Zaxmat chekib, xar qalay,
Аsal yigʼdim — bir talay. Qattiq boʼlsa betingiz,
Mana — asal, totingiz!. Toʼlovni xam unutmang,
«Kredit»ga — asalllkutmang! …Oilamning baxtiga,
Аsal — faqat, naqdiga!…
Jarrox xuzuriga keldi bir kampir,
Ogʼriqni zoʼridan qilolmas sabr, Qornini changallab, qilardi «voy-voy»,
(«Koʼrichak» boʼlgandir buvi xoyna-xoy!). Jarrox der: -«Buvijon, avvalolkuzr, Bu yerga kim bilan keldingiz xozir?».
(«Kim bilan kelganim — farqilknimadir!»),
-«Umid bilan keldim, bu yerga axir!».
-«Biz xam umidingiz — oqlaymizlkalbat,
Lekin kim «qarovchi» —
aytsangizlkfaqat?».
«Endimkqornimlkqolib,
ogʼritdinglkboshim,
Umidjon—nabiram, porloq quyoshim!…»
Quyonlko’rmonkichetida Dissertatsiya yoqlardi.
Qolgan xayvonlar unga,
Xavas bilan boqardi.
Shunda boʼri soʼrabdi,
Ilmiy ishning temasin,
Quyon javob qilibdi,
Shunday deya chamasi:
«Ilmiy ishim toʼgʼrisi,
Bagʼishlanar boʼriga,
Quyonlar boʼri goʼshtin,
Tashlar tomoq toʼriga!»
Boʼrini jaxli chiqib,
«Isbotla, gapingni» — der,
Quyon der asta kulib,
«Isbotmi? Ortimdan yur!»
Gʼorga kirib, ikkovlon,
Bir muddat qolib ketdi.
Quyon chiqdi bus-butun,
Boʼri yoʼqolib ketdi.
Bu xolat takrorlandi,
Kelgach ayiq, tulkilar.
Ular xam boʼri kabi,
Gʼorda qolib ketdilar.
Oʼrmondagi xayvonlar,
Bundan xayron qoldilar.
Barchalari birlashib,
Gʼor ogʼziga bordilar.
Qarashsa, gʼor ichida,
Savlat toʼkib, turar sher.
Demak, ilmiy ish emas,
Ilmiy raxbar muximdir!