uchun ham iqtisodchilar, bu jarayonlarni iqtisodiy davrlar deb emas, balki iqtisodiy
tebranishlar deb atash to‘g‘ri bo‘ladi deb hisoblashadi.
Iqtisodiy tebranishlarning
asosiy sababi sifatida iqtisodichilar uch omilni ko‘rsatadi.
Birinchi guruh olimlar iqtisodiy tebranishlarning asosiy sababi texnika va
texnologiyalarda ro‘y beradigan o‘zgarishlar deb hisoblaydilar. Ularning fikricha
fan-texnika yutuqlarini qo‘llash natijasida iqtisodiyotda o‘sish ro‘y beradi. Masalan
avtomobilning yaratilishi yoqilg‘i sanoati, neft qazib chiqarish, ximiya, yo‘l qurilishi
materiallari sanoatlarining jadal rivojlanishiga sabab bo‘ldi. Yangi texnologiyalar
ishlab chiqarish unumdorligini bir necha baravar oshirish, ilgari foydalanilmagan
resurslarni ishga tushirish imkonini beradi. Texnik va texnologik yangiliklar doim
ham yaratilavermasligi iqtisodiyotdagi tebranishlarga sabab bo‘ladi.
Olimlarning yana bir guruhi iqtisodiy bosqichlarni
siyosiy va tasodifiy
vaziyatlarga bog‘lashadi.
Bu jarayonni monetar siyosatga bog‘laydigan olimlar ham mavjud. Ya'ni,
davlat qanchalik ko‘p pul bosib chiqarsa, uning qadri shunchalik kamayib boradi, va
aksincha, pul miqdori qanchalik kam bo‘lsa, ishlab chiqarish ko‘lamining pasayishi
va ishsizlar sonining ortishi shunchalik tezlashadi. Xullas, iqtisodiy bosqichlarni
baholashga turli xil yondashuvlar mavjud. Ammo barcha iqtisodchilar, ishlab
chiqarish va bandlilik darajalarini yalpi talab va boshqacha aytganda yalpi xarajatlar
miqdoriga bog‘liq, degan fikrni qo‘llab-quvvatlaydilar. Chunki, korxonalar o‘z tovar
va xizmatlarini ularga talab bo‘lsagina ishlab chiqaradi. Boshqacha aytganda,
talab
katta bo‘lmasa, korxonalarda tovar va xizmatlarni katta miqdorda ishlab chiqarish
foydali emas. O‘z navbatida, ishlab chiqarishda bandlilik
va daromadlar darajasi
ham, aynan shu sababli, past bo‘ladi. Yalpi xarajatlar miqdori qanchalik ko‘p bo‘lsa,
ishlab chiqarishning o‘sishi katta foyda olib keladi. Shuning uchun ishlab chiqarish,
bandlilik va daromadlar darajasi ortib boradi. Iqtisodiy tebranishlar sabablarini,
ularga ta'sir etuvchi omillarni o‘rganish, iqtisodiy tebranishlar amplitudasini
qisqartirish barcha hukumatlar makroiqtisodiy siyosatining muhim maqsadlaridan
biridir.
2. Ishsizlik tushunchasi va ishsizlik darajasining o‘lchanishi.
Iqtisodiyotning beqaror rivojlanishi oqibatida,
iqtisodiy pasayish davrida
ishlab chiqarish resurslari to‘liq foydalanilmay qoladi.
YaIMni yaratishda qatnashadigan iqtisodiy resurslarning eng asosiylaridan
biri bo‘lgan mehnat resurslaridan to‘liq foydalanilmaslik ishsizlikda namoyon
bo‘ladi.
Makroiqisodiy tahlilda mehnat resurslari emas balki ishchi kuchi
kategoriyasidan ko‘proq foydalaniladi.
Ishchi kuchi yoki iqtisodiy faol aholi deganda mehnatga layoqatli yoshdagi
ishlayotgan va ishsiz yurgan aholining umumiy soni tushuniladi.
Mehnat bozorida boshqa resurslar bozori singari talab va taklif qonuni amal
qiladi. Ishchi kuchining bahosi hisoblangan real ish haqi hajmi oshsa ishchi kuchiga
bo‘lgan talab qisqaradi, agar real ish haqi hajmi kamaysa ishchi kuchiga bo‘lgan
talab ortadi, ishchi kuchi taklifi esa kamayadi. Ishchi kuchiga bo‘lgan talab
miqdorining ishchi kuchi taklifi miqdoridan kam bo‘lishi ishsizlikni keltirib
chiqaradi.
Ishsizlar – bu, ishchi kuchining bir qismi bo‘lib, ijtimoiy ishlab chiqarishda
band bo‘lmagan, lekin ishlashni xohlovchi va faol ish qidirayotgan aholidir.
Ishsizlik darajasi deb ishsizlarni ishchi kuchi soniga nisbatiga (% hisobida)
aytiladi va uni quyidagi formula bilan aniqlash mumkin:
Ishsizlik darajasi =(ishsizlar soni / ishchi kuchi soni)x100
Ishsizlikning quyidagi turlari mavjud:
Friksion ishsizlik. Unga ish qidirayotgan yoki yaqin vaqtlar ichida ish bilan
ta'minlanishni kutayotgan ishchi kuchi kiradi. Ishsizlikning bu turi asosan ish yoki
turar joylarni o‘zgartirish, o‘quv yurtlarini tugatish va shuningdek, boshqa
sabablardan kelib chiqadi. U doimo mavjud bo‘lib, ma'lum bir darajada kerakli
hisoblanadi.
Tarkibiy ishsizlik. Tarkibiy ishsizlar guruhiga ishlab chiqarish strukturasining
o‘zgarishi natijasida ishchi kuchiga talab tarkibining o‘zgarishi
natijasida ishsiz
qolganlar kiradi. Unga asosan malakalarini o‘zgartirishi va oshirishi, ma'lumot
olishi, yangi kasb egallashi lozim bo‘lgan ishsizlar guruhlari kiradi. Friksion
ishsizlik bilan tarkibiy ishsizlikning asosiy farqi shundaki, birinchisida, ma'lum
malaka va tajriba mavjud bo‘ladi
va undan foydalanib, ish joylarini tezroq topib
olishadi, ikkinchisida esa, ishchi kuchi darhol va tezroq ish joylarini topa olmaydi.
Davriy ishsizlik asosan ishlab chiqarishning pasayishi natijasida ishchi
kuchiga bo‘lgan talabning kamayishidan paydo bo‘ladi. Davriy pasayish tovar va
xizmatlarga bo‘lgan yalpi talabning kamayishini, shunga muvofiq, yalpi tatalabning
kamayishini, va oqibatda aholining ish bilan bandligi qisqarishi va ishsizlikning
o‘sishini bildiradi.
To‘la ish bilan bandlik ishchi kuchining 100 foiz ish bilan ta'minlanganligini
bildirmaydi. Aksincha, friksion va strukturali ishsizlik ilojsiz hol bo‘lganligini
hisobga olsak, biz mutlaq to‘la ish bilan bandlilikka erishib bo‘lmasligini
tushunamiz.
Agarda davriy ishsizlik bo‘lmasa, u holda to‘la ish bilan bandlilikka erishiladi.
To‘la ish bilan
bandlik davridagi ishsizlik, ishsizlikning tabiiy darajasi deyiladi.
Bunga ish qidiruvchilar soni bo‘sh ish joylari soniga muvofiq kelsagina erishish
mumkin. Ishsizlikning tabiiy darajasi friksion va tarkibiy ishsizlik yig‘indisiga teng
bo‘ladi.
Ishsizlikning tabiiy darajasi doimiy emas, chunki u iqtisodiy vaziyat, qonun
va milliy an'analar bilan bog‘liq holda o‘zgarib turadi.
Ishsizlikning tabiiy darajasi mamlakatdagi oxirgi o‘n yilda mavjud bo‘lgan
haqiqiy ishsizlik darajasi va keyingi o‘n yil uchun prognoz qilib hisoblangan
ishsizlik darajalarining o‘rtacha miqdori sifatida belgilanadi. Umumiy holda ishchi
kuchi ish bilan band va faol ish qidirib yurgan ishsizlarga bo‘linadi.
3. Ishsizlikning iqtisodiy oqibatlari.A. Ouken qonuni.
Barcha mavjud resurslardan to‘liq foydalanish yoki ishsizlikning tabiiy
darajasi holatida iqtisodiyotda yaratilishi mumkin bo‘lgan mahsulot hajmini
iqtisodiyotning ishlab chiqarish potensiali deb ataladi.
Mamlakatning ishlab
chiqarish potensiali potensial YaIM ko‘rsatkichi bilan o‘lchanadi.
Makroiqtisodiy beqarorlik tufayli, iqtisodiy pasayish davrida mamlakat o‘z
iqtisodiy potensialini to‘liq ishga solmasdan, yaratilgan haqiqiy YaIM hajmi (Yh)
potensial YaIM (Yp) hajmidan ortda qoladi. Ya'ni YaIMning uzilishi (YUZ) ro‘y
beradi.
Do'stlaringiz bilan baham: