Bu kabi munosabatlardan suvga bo`lgan eъtiborni odat ko`rinishi emas, balki qonuniyat darajasidagi holat deyish mumkin

“Kulfakli" hovuzlar 

Chashmalarda to‘plangan suv butun yoz bo‘yi soylarda shildirab oqar va 

daralardan  chiqar-chiqmas  toshloq  o‘zanlarga  singib  ketar  edi.  Garchi 

buloq suvlari yoyilmaga yetib bormay, toshloqlarga singib ketsa-da, ular 

qurg‘oqchilik  va  suvsizlik  ofatidan  qutilish  orzusida  bosh  qotirgan 

sohibkor  dehqonlar  diqqatini  o‘ziga  tortmay  qolmas  edi.  Tog‘  oldi 

tumanlarda  yashagan  dehqonlar  ana  shu  buloq  suvlarini  bir  joyga 

to‘plash  va  ulardan  kyerakli  vaqtda  foydalanish  maqsadida  juda  qadim 

zamonlardayoq daralar ichida va tog‘ etaklarida  kichik-kichik hovuzlar 

qurganlar.  

Mahalliy  aholi  bu  suv  inshootlarini    hovuz  deb  ataydi.  Qizig‘i 

shundaki,  qurilish  uslubiga  ko‘ra  bu  hovuzlar  oddiy  hovuzlardan 

tamoman farq qiladi. Odatda hovuz yer yuzidan chuqur qilib kovlanadi. 

Bu  hovuzlar  yerni    kovlab  emas,  balki  aksincha  to‘g‘ridan-to‘g‘ri 

yerning ustiga, ko‘pincha buloq qaynab turgan do‘nglikka yoki soyning 

biron qirg‘og‘iga quriladi. Buning uchun bo‘yi 60 m, eni 40 m keladigan