Ekologik omillar 216. 20 –guruh talabalari

Ekologik omillar

216.20 –guruh talabalari

Aliqulov Suhrob

Abdurashidov Kamron

Sultonov Javohir

Ekologik Omil

• Ekologik omillar — atrof muhitning organizmlar faoliyatiga oʻziga xos taʼsir etuvchi maʼlum sharoitlari va elementlari majmui. Ekologik omillar 3 katta guruh — abiotik omillar va biotik omillar, antropogen omillarga boʻlinadi.

Cheklovchi omillar

• Ekologiyada „cheklovchi omillar“ tushunchasi ham mavjud, ular tarkibiga organizmlar mavjudligi va rivojlanishini cheklovchi har qanday omilni kiritish mumkin.
• Tirik organizmlarga taʼsir etuvchi muhitning har qanday boʻlaklari ekologik omillar deyiladi.

Ekologik omillar turlari

• Ekologik omillar 3 ta asosiy guruhga boʻlinadi:
• 1. Abiotik omillar — anorganik tabiat sharoitining yoki oʻlik tabiatning yigʻindisi. Bularga harorat, yorugʻlik, namlik, suv, tuproq, relyef kiradi.
• 2. Biotik omillar: Bunga tirik tabiat elementlari (tirik organizmlarning bir-biriga va yashash muhitiga taʼsiri) kiradi. Biotik omillar fitogen va zoogen omillarga boʻlinadi. Fitogen omillar deganda yuksak va tuban oʻsimliklarning organizmga taʼsiri eʼtiborga olinsa, zoogen omillar deganda esa organizmga barcha hayvonlarning taʼsiri nazarda tutiladi.
• 3. Antropogen omillar — bu inson faoliyati bilan bogʻliq boʻlgan omillar, yaʼni odamlarning oʻsimlik va hayvon turlari yoki ular guruhlarining tuzilishiga koʻrsatgan taʼsiridir. Tirik organizmlarga juda koʻp omillar taʼsir koʻrsatadi.

Ekologik omillar tarixi

• Muhit — quruqlik, suv, havo va yer osti qismlaridan iborat. Tashqi muhit tushunchasidan tashqari yashash sharoitlari degan tushuncha ham mavjud boʻlib, bu tushunchaga organizmning yashashi uchun zarur boʻlgan elementlar yoki omillardan yorugʻlik, issiqlik, suv, oziqlanish va shu kabilar kiradi.
• 1933-yilda D.N.Kashkarov muhit omillarini 3 guruh (iqlim, edafik va biotik)ga boʻladi.
• Keyinchalik 1950-yilda Alyoxin ekologik omillarni iqlim, edafik, orografik, biotik, antropogen va tarixiy guruhlarga ajratib oʻrganishni taklif qiladi.

Optimum, Maksimum va Minimum

• Ana shu omillarning ayrim organizmlarga koʻrsatgan taʼsiri natijasi esa xilma-xildir. Omilning organizm hayoti uchun eng qulay darajasi — optimal daraja deyiladi. Har qanday ekologik omillarning eng yuqori darajasi maksimum va eng quyi darajasi minimum boʻladi. Tabiiyki, har bir tirik organizm uchun u yoki bu ekologik omilning oʻz maksimumi, minimumi va optimumi boʻladi.
• Chunonchi, uy pashshasi 7° dan 0° gacha yashashi mumkin. Ular uchun yashashning optimum darajasi 36—40° ni tashkil etadi. Shuniham taʼkidlash zarurki, ekologik omillar organizmlarga kompleks taʼsir etgandagina ular yuqori natija beradi.

Optimum qonuni

• Xar bir ekologik omilning organizmlarga ijobiy tapsir etish chegarasi mavjud. O’zgaruvchan omillarning ta’siri uning namoyon bo’lishi bilan bog’liqdir. Omillar yetishmasa yoki haddan tashqari kop bo’lsa ham individlarning hayotiy faoliyatiga salbiy ta’sir ko’rsatadi.
• Organizmlarning rivojlanishiga ijobiy ta’sir ko’rsatsa, bu ekologik omillar ning shu organizm uchun optimum konun deyiladi. Optimumdan qanchalik kuchli cheklanilsa, u vakitda ekologik omillarning jonli organizmlarga salbiy tapsiri shunchalik kuchayadi va bu pessimum konuni deyiladi.
• Organizmlarning yashashi uchun maksimum yoki minimum nuqtasida organizmlar yashash imkoniyatga ega bo’ladilar. Agar undan o’tsa individ nobud bopladi. Fojiali nuqta oralig’idagi organizmlarning chidamlilik chegarasi muhitning aniq omillari uchun tirik jonzotlarning ekologik valentligi deyiladi.