Fyodor Dostoyevskiy

 

https://telegram.me/e_kutubxona

 

7 

O‘shanda  boshlandi  hammasi,  men  esa  boyatdan  beri  chalg‘iyapman. 

Garangsishimning boisi, men har bir mayda-chuydani, har bir chiziqchani 

eslamoqchiman. 

Xayolimni 

bir 

nuqtaga 

to‘plamoqchiman 

– 

eplolmayapman, bu chiziqchalar, chiziqchalar… 

Bibi  Maryam  ikonasi.  Go‘dak  ko‘targan  Bibi  Maryam  –  uy  to‘riga 

qo‘yiladigan,  qadimiy,  naqshlari  tilla  suvi  yugurtirilgan  kumushdan 

ishlangan  ikona  –  narxini  olti  so‘m  atrofida  baholash  mumkin.  Ikonaning 

qadrli  ekanini  bilib  turibman,  u  Bibi  Maryam  tasvirini  zarhal  naqshidan 

chiqarmay uzatdi. «Naqshinkor qoplamani chiqarib, Bibi Maryam tasvirini 

olib ketavering, har holda ikona ikona-da…» - dedim. 

- Ikonani olish mumkin emasmi? 

- Gap mumkin yo mumkin emasligidamas, balki u o‘zingizga… 

- Mayli, chiqaraqoling. 

-  Bilasizmi,  men  chiqarmayman.  Hov  anavi  yerga,  sanam  qutisi  yoniga 

qo‘yib  qo‘yaman,  -  dedim  bir  oz  o‘ylagach,  -  boshqa  ikonalar  bilan 

jinchiroq yonida (do‘konni ochishim bilan jinchiroqni yoqib qo‘yish odatim 

bor) turadi. Ikonaning shu turishiga o‘n so‘m olasiz. 

-  O‘n  so‘m  kerak  emas.  Besh  so‘m  yetadi.  Men  pulingizni  to‘lab,  albatta 

qaytarib olaman uni. 

- O‘n so‘m kerakmasmi? Ikona shunchaga arziydi, - dedim. 

Bu  gapdan  keyin  qizning  yonganini  sezdim.  U  gapirmadi.  Men  ichkariga 

kirib besh so‘m olib chiqdim. 

- Siz hech kimdan nafratlanmang, men ham bu iskanjani tatib ko‘rganman, 

ahvolim battarroq edi. Garovchi bo‘lib qolishim… o‘sha azoblardan keyin… 

-  O‘chingizni  jamiyatdan  olyapsizmi?  A?  –  degan  achchiq  kesatiq  bilan 

gapimni bo‘ldi. Istehzosida ham ma’sumalik bor edi (u meni boshqalardan 

farqlay olmas edi, shu sababli aytgan gapi zarracha aybli emasdi). «Ha!  – 

---