Жаҳон цивилизацияларининг ривожланиш муаммолари бир қатор концепцияларнинг мазмунини ташкил қилади, бу концепциялар қаторига

Постмодернизмда чизиқ ҳам ўзгачадир: биринчидан, у нуқтага тўғридан-тўғри, бевосита қарама-қаршидир, иккинчидан, ундаги бошланиш ва якунланиш нуқталари аҳамиятсиз, асосийси – улар ўртасидаги боғлиқлик. Ҳар бир нарса тугун қилинган чизиқлардан иборат. Постмодернистларнинг севимли образи – зигзаг, синиқ чизиқ. Тарихий, цивилизацион нуқтаи назаридан – ҳеч қандай зиддият йўқ, фақатгина хилма-хиллик мавжуд. Ҳар бир инсоннинг ўз қадриятлар дунёси, ўз хақиқати бўлади. Илдизларни ҳар қандай йўналишда қўйиш мумкин, асосий тамойил – ҳаракат-ҳамма нарса, мақсад – ҳеч нима. Постмодернизм инсонларни ижтимоий ҳаётига кўплаб янгиликлар киритади.

• Постмодернизмда чизиқ ҳам ўзгачадир: биринчидан, у нуқтага тўғридан-тўғри, бевосита қарама-қаршидир, иккинчидан, ундаги бошланиш ва якунланиш нуқталари аҳамиятсиз, асосийси – улар ўртасидаги боғлиқлик. Ҳар бир нарса тугун қилинган чизиқлардан иборат. Постмодернистларнинг севимли образи – зигзаг, синиқ чизиқ. Тарихий, цивилизацион нуқтаи назаридан – ҳеч қандай зиддият йўқ, фақатгина хилма-хиллик мавжуд. Ҳар бир инсоннинг ўз қадриятлар дунёси, ўз хақиқати бўлади. Илдизларни ҳар қандай йўналишда қўйиш мумкин, асосий тамойил – ҳаракат-ҳамма нарса, мақсад – ҳеч нима. Постмодернизм инсонларни ижтимоий ҳаётига кўплаб янгиликлар киритади.

Цивилизациянинг шарқий тури-қадим замонда пайдо бўлган, аммо Шарқ цивилизациясининг асосий хусусиятлари авваламбор Ҳиндистон ва Хитойда шаклланиб мумтоз қиёфага эга бўлди. Шарқ ҳалқларининг маданият ва дини чамбарчас боғлиқ холда бир-бирини бойитиб ривожланган. Масалан, Ҳиндистоннинг ўзига хос рақс драмаси – гигаку Жанубий Хитойдаги У подшоҳлигига кириб келган, у ердан эса Кореяга ўтган. VI асрда буддавийлик тарқалиши билан рақс драмаси Японияда ҳам пайдо бўлади, бу ерда у гогаку – “Го мусиқаси” номи билан тарқалади. Хитой орқали Японияга рақс томошаси – бугаку ҳам кириб келган.

• Цивилизациянинг шарқий тури-қадим замонда пайдо бўлган, аммо Шарқ цивилизациясининг асосий хусусиятлари авваламбор Ҳиндистон ва Хитойда шаклланиб мумтоз қиёфага эга бўлди. Шарқ ҳалқларининг маданият ва дини чамбарчас боғлиқ холда бир-бирини бойитиб ривожланган. Масалан, Ҳиндистоннинг ўзига хос рақс драмаси – гигаку Жанубий Хитойдаги У подшоҳлигига кириб келган, у ердан эса Кореяга ўтган. VI асрда буддавийлик тарқалиши билан рақс драмаси Японияда ҳам пайдо бўлади, бу ерда у гогаку – “Го мусиқаси” номи билан тарқалади. Хитой орқали Японияга рақс томошаси – бугаку ҳам кириб келган.