Jumamuratova iroda, 192-guruh “Ta’viz ul-oshiqin” devonining 2014-yilgi nashri bilan tanishish / 1

«Sharob ichib, mayli, goʻzal ayb etgil, Bogʻ sayriga chiq, Gʻamning ishin hayf etgil, Tongdan to sahar surib yurib Ayshingni, Shomdan to quyosh botgunicha kayf etgil»,

deya hayotsevarlik, zavqparvarlik misralarini bitgan boʻlsa, Ogahiy

«Ey mutribi gulchehra, tuzib sozingni, Sozingga hamohang ayla ovozingni. Lutfingni bugun bazm ahliga vofir et, To subhgacha kam aylagil nozingni»

deya asrlar osha unga joʻr boʻladi. Pahlavon Mahmud va Ogahiy merosini teranroq mutolaa qila borganimiz sayin, ikki shoir qalamlari oʻzaro tutashib chaqnatgan uchqunlardan taralgan yogʻdularning miqyosi kengligiga amin boʻlamiz. Aytish mumkinki, Pahlavon Mahmud qaysi mavzuda kalam surgan boʻlsa, xuddi shu mavzuda Ogahiy ham ijod qilgan va ikki buyuk mutafakkirimizning fikrlash mushtarakligi she’riyatning bosh mavzusi boʻlmish muhabbat ohanglarida ayniqsa samaralidir.

«Dilbarga dedimki, soʻzlaring chil-childir, Bunga sira bormi sabab, ayt, bildir. Aytdiki, soʻzlaganda ogʻzim tor deb qimtinaman hayoda, bois shuldir».

Mana shu lablardan, ya’ni Pahlavon Mahmud hazratlari suvratini chizib berib ketgan sohibjamolning la’llaridan Ogahiy hazratlarining lirik qahramoni jon topadi, oʻzining zavoliga barham beradi, oʻzini yoʻqlikdan xalos qiladi. Ruboiy:

«Bir soʻz degali gar ochsa jonon iki lab, Behaddu adad boʻlur durafshon iki lab. Yuz qatla gʻami ishqdan oʻlsam ayb emas, Kim bergusidir bir soʻz ila jon iki lab».