Maktabgacha ta’lim

Kerakli jihozlar: “Dehqon bilan jin” ertagi filmi yoki rasmlari, qog’oz va rangli qalamlar

Ta’limiy-tarbiyaviy faoliyatning borishi: Tarbiyachi:

-Bugun sizlarga “Dehqon bilan jin” haqida ertakni o’qib bermoqchiman. Diqqat bilan eshiting.

Tarbiyachi ertakni ifodali qilib o’qib beradi.

Qadim zamonlarda Baliqko’l tomonlarda bir Jin bo’lgan ekan. Kunlarning birida uning xojasi olamdan o’tib, Jin ozodlikka chiqibdi. U hech qachon mustaqil, ozod yashab ko’rmagan ekan. Endi nima qilsam ekan, yo o’zimga boshqa xo’jayin topsammikan, deb ketayotib dalada mehnat qilayotgan dehqonga duch kelibdi. U terlab-pishib yer chopayotgan ekan. Jinning dehqonga rahmi kelib:

– Odamlarga qiyin ekan-a, dehqon bobo. Bir parcha non topib, qornini to’ydirish uchun ertani erta, kechani kecha demay ter to’kishadi, – debdi.

– Mehnat sen o’ylaganingday mashaqqat emas. Sen ham mehnat qilib non yeganingda uning qanday shirin bo’lishini bilarding. Mehnatning tagi rohat, deydilar. Ishonmasang, buni o’zing sinab ko’rishing mumkin, – debdi dehqon.

Jin qiziqib qolibdi. Dehqon meni laqillatayotgan bo’lmasin tag’in, deb sinab ko’rish uchun baliq ovlamoqchi bo’libdi. Bir aylanib odam qiyofasiga kiribdi-da, bozordan to’r sotib olib, daryoga boribdi. Umrida baliq ovlab ko’rmagan Jin mashaqqat bilan to’rtta zog’ora baliqqa ega bo’libdi. Biroq u tutgan balig’ini pishirishni bilmabdi. Yana dehqonning oldiga boribdi. Ular ikkovlashib o’tin terib, baliqni olovga tutib pishiribdi. So’ng uni o’rtaga qo’yib, birga ovqatlanishibdi.

– Oh, bunchalar shirin yemak bo’lmasa. Avval sira bunday mazali baliq yemagan edim. Chindan ham, mehnat qilib topilgan narsa totli bo’larkan. Sen meni aldamabsan. Endi doim nonimni mehnat qilib topaman, – debdi dehqondan minnatdor bo’lib Jin.

– Chunki mehnat qilganingda harakatda bo’lasan, qoning yurishadi. Harakat qilgan odamning tani ham sog’ bo’ladi, – debdi dehqon.

Oradan oylar o’tibdi. Jin dehqon o’rgatganidek o’z mehnati orqasidan non va halovat topib mamnun yashay boshlabdi. Baliqchilar orasidan o’ziga do’stlar orttiribdi. Kun sayin hayot unga maroqli va mazmunli tuyulibdi. Odamlarga qul bo’lib, ularning bema’ni istaklarini ro’yobga chiqarishdan, mehnat qilib, hayot kechirish yaxshiroq ekanini anglabdi. Ishlab ter to’kish, so’ng hordiq chiqarish ham unga yoqib qolibdi. Endi hech qachon qayta Jinga aylanmaslikka qaror qilibdi.

Kunlarning birida yana baliq oviga chiqibdi. Suvga to’r tashlashi bilan unga oltin baliq ilinibdi.

– Ey, odam, jonimga rahm qil. Tila tilagingni, ortig’i bilan ado qilay, – deb turganmish oltin baliq ta’zim bajo qilganicha.

– Joning o’zingga siylov. Menga sendan hech narsa kerakmas. Moviy to’lqinlar ichra o’ynoqlab suzaver, – debdi Jin oltin baliqni hayratga solib.

U hali biror odam zotidan bunday gap eshitmagan ekan.

– Nahotki, biror tilaging yo’q? O’zing bo’lmasa bola-chaqang uchun so’ra, keyin pushaymon bo’lma, – debdi oltin baliq uning gaplari qanchalik to’g’riligini bilish uchun.

– Ey, oltin baliq, menda bola-chaqa yo’q. Bo’lganida ham ularni mehnatga o’rgatardim. Sen mening g’amimni yema. Mehnat qilib, non topib yeyish qanchalar rohat ekanini bilganingda edi, bu rohatni hech narsaga almashtirmagan bo’larding, – debdi Jin.

Jismoniy daqiqa.

Tap-tap etar koptogim,

Menga o‘rtoq koptogim.

Ursam uni arazlab,

Qochib ketar koptogim.

Kelgin, xafa bo‘lmagin,

Yarashaylik, koptogim,

Sira qochib ketmagin,

Do‘stligimiz buzmagin.

Ikki qo‘llab koptokni yerga urayotgandek harakat qiladilar va she’rni aytadilar.