Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
207
ёпдилар. Асҳобнинг қизиқишини уйғотган масала шу тариқа ҳал бўлди. (Бухорий, 5/77). 
Қуро водийида қўшинга дам берилди. Ҳамма ўз иши билан машғул бўла бошлади. Расули 
акрамнинг (с.а.в.) хизматларини қилиб юрадиган Мидъам исмли қул у зотнинг ашёларини энди 
тушираётган эди, бирдан чайқалиб кетди, аччиқ бир фарёд кўтариб, ерга қулади. Чопиб 
тепасига келганлар уни бўғзига бир ўқ санчилган ҳолда кўрдилар. Мидъам жойида типирчилар, 
жон талашиб ётар эди. Сал ўтмай, охирги нафасини чиқариб, тинчиб қолди. 
Албатта, ҳаёт ўлим билан ниҳоя топади, аммо қани энди ҳамма ҳам Мидъамдек шараф 
топиб ўлса! 
Мўминлардан бир қисми ичларида жўш урган туйғуларини яшириб тура олишмади: 
— Муборак бўлсин Мидъамга... муборак бўлсин жаннат! — деб юборишди. 
— Бахтиёр ўлим деб буни айтадилар! 
— Расули муҳтарам жанобимизга хизмат қилиб турган пайтида ўлишнинг ўзгача тоти 
бўлса керак... 
Аммо ҳамма нарсани билиб турувчи, барча мулкларнинг эгаси Буюк Мавлодан ишларнинг 
ич тарафи хакида ҳам хабар оладиган Расули акрам саҳобаларининг бу хайратларита эътироз 
билдирдилар: 
— Иўқ, ундай деманглар. Ҳайбар ўлжалари ҳали тақсимланмай туриб у бир жуббани 
ўғирлаб олди, ана, ҳозир унинг эгнида ловов ёниб турибди... — дедилар. 
Бу сўзлар ҳазил эмасди. Бу сўзлар одамларни ўлиб кетган бир қул ҳақида ёмон 
тушунчаларга йўллаш учун айтилмади. Бу сўзларни сўзлаган зотнинг олдига тушиб: «Бу 
масалани мен сиздан яхши биламан», дея оладиган бошқа бир инсон яратилмаган эди, 
яратилмаяжак ҳам. 
Бу сўзларга бепарво бўлиб бўлмасди. Кўзларга сўниклик, қалбларга даҳшат чўкди. 
Ҳозиргина унга ҳавас билан боқиб турганлар юрагида энди аччиқ бир алам пайдо бўлди. Демак, 
Расулуллоҳнинг хизматчилари бўлиш билан ҳам иш битмас экан! 
Орадан ҳеч қанча вақт ўтмай, Саййидул башар жанобимизнинг ҳузурларига бир киши 
келди. 
— Эй Оллоҳнинг пайғамбари, буларни ўлжа тақсимланмасидан олдин олган эдим... — 
деди ва қаршиларига бир жуфт шинпак ташлади. 
Ҳабиби акрам (с.а.в.): 
— Оловдан ясалган шиппаклар... — деб қўйдилар. Мидъамни ўлдирган ўқни Қуро 
водийининг яҳудийлари отган эди. Жаноби Пайғамбар (с.а.в.) найзаларини Саъд ибн Убодага 
бердилар. Биродарларини сафга туздилар. 
Яҳудийлардан бири майдонга тушиб, жангга рақиб истади. Мусулмонлардан Зубайр ибн 
Аввом пешвоз чиқди. Яккама-якка олишув бошланди. Бир-бирларига зарбалар беришди, 
ҳамлалар қилишди. Оқибатда душман жонсиз ҳолда ерга думалади. Унинг кетидан отилиб 
чиққан иккинчиси ҳам Зубайрнинг зарбасидан ўлим топди. 
Учинчисини Ҳазрати Али (р а.) қаршилади. Қисқа вақт ичида у ҳам ер тишлади. Ўзини 
кўрсатиб, ўртага отилиб чиққан ва ҳаётини бой берганларнинг сони шу тариқа ўн биттага етди. 
Пайғамбарлар Имоми жанобимиз ҳар гал уларни Ислом динига даъват қилардилар, аммо улар 
урушни афзал кўришарди. 
Вақти кирди дегунча, мусулмонлар орада намозларини ўқиб олишарди. Ўша куни оқшомга 
қадар урушилди. Эртаси яҳудийлар урушни тўхтатишди. Ҳайбарликлар сингари, улар ҳам 
ҳосилнинг ярмини бериб туриш эвазига сулҳга рози бўлишди. Шундай қилиб, улар ўз йўлида 
кетиб бораётган мусулмонлар қўшинига қўл кўтаришнинг оғир жазосини олишган эди. 
Пайғамбар жанобимиз у ерда тўрт кун туриб, сўнгра йўлга чиқдилар. 
Йўлда Таймо қабилалари сулҳ исташди. Ўртада битим имзоланди. Яна юришда давом 
этилди. 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий