O‘zbekiston yozuvchilar

SIRLARIM
O‘ynashib barmoqlaring
Bir-bir ko‘zimni yopsalar,
Sevgidan roz aylayin
Tong qushlari uchgan mahal.
Kuylayin osmon to‘lib,
Kuylayin olamga man, –
Sen agar mashshoq bo‘lib,
Nay agar bo‘lganda man!
Ona yurtim husniga
Mot bo‘lib, ko‘ngil qo‘yib,
Har urug‘ning ko‘ksiga
Mavj iyib, g‘ulu iyib.
Bo‘lsa kim g‘aflat panoh,
Toshqin solardim unga man, –
Sen agar bo‘lganda tog‘,
Soy agar bo‘lganda man!
Tongda quyoshning shu’lasi
Shabnamda izlar tuyg‘ular.
Tog‘da ohular galasi,
Dilda sehrli cholg‘ular...
O‘q tiqay qalbin o‘yib,
Hissiz kishi ko‘rganda man, –
Sen agar sayyod bo‘lib,
Yoy agar bo‘lganda man!
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Omon MATJON
14
Oyki ming yildan buyoq
Yerdan yiroq ketmas, nechun?
Bilmagay, bag‘ri quroq – 
Ul o‘zgaga bog‘liq uchun!
Yetmay o‘z baxtimga to,
Kirgay edim ming jangga man,
Sen agar bo‘lsang samo,
Oy agar bo‘lganda man!
Eng muqim tinchlik uchun,
Eng go‘zal sevgi uchun.
Eng asil do‘stlik uchun,
Eng nafis sezgi uchun.
Har qadah ichra nihon,
Yog‘du bo‘lardim lolarang, –
Senki soqiy zamon,
May agar bo‘lganda man!
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

MAQSUDAM
15
YONAYOTGAN DARAXT
Tunda yashin tushdi bog‘ning chetiga,
Zulmat boyo‘g‘lidek chekindi karaxt.
Vulqondek portladi qorong‘ulikda,
Yonayotgan daraxt!
Salobatli yashil saltanat edi,
Erkin qushchalarga zangor poytaxt.
Uchqunlardek to‘zitdi qushlarini,
Yonayotgan daraxt!
Nega, nega yondi?! Kechqurun bexos
Bulutlar guldirab qilgandilar jahd, –
Uyg‘oq edi, o‘zi ilk zarbni oldi
Yonayotgan daraxt!
Daraxtlar yonmoqda bugun dunyoda,
Yonib, o‘zgalarni uyg‘otmoq ne baxt!
Do‘stlarimdir barcha yonayotganlar,
Yuragimdir – YONAYOTGAN DARAXT!
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Omon MATJON
16