Abdulla Oripov noyob iste'dod egasi. Chuqur falsafiylik, milliy ruh, diniy-axloqiy mezonlarga sadoqat shoir she'riyati asoslarini tashkil etadi

...Yelkamizga oftobning tekkanligi rost bo‘lsin... – deya.

– Istiqlol millat sha’nini himoya qilibgina qolmay, uning dunyoqarashini ham ro‘yobga chiqaradi. Ruhi ozod inson o‘zi yashayotgan jamiyatga, shu bilan birga, butun bashariyat hayotiga daxldorlik hissi bilan yashaydi.

“Nega kecha bizga bepisandlik bilan qarashdi, nega qadrimizni yerga urishdi, nega bor boyliklarimizni talashdi, tilimiz, dinu dunyoimizdan mosuvo qilishga urindilar?” degan savolni o‘zimizga berib ko‘rsak, ko‘p narsalar o‘z-o‘zidan oydinlashadi. Eng asosiysi, bu dorilamon kunlarning qadriga yetmoq, bu kunlarga shukrona aytmoq lozimligini anglab yetamiz.

– To‘g‘ri aytasiz. Bugungi kunda u davrlarni esga olib xotirlasak, yoshlar uchun bir cho‘pchakdek bo‘lib tuyuladi. Ayni chog‘da istibdodning mohiyati tobora ravshanroq ko‘rinmoqda. Jumladan, kommunistik siyosatning yana bir dahshatli tomoni shunda ediki, u butun-butun xalqlarni temir qafas ichida saqlab, shodiyona qo‘shiqlar aytishga majbur qildi. To‘g‘rirog‘i, uni shunga o‘rgatib ham qo‘ydi. O‘z nog‘orasiga o‘ynamaganlarni qatl qildi, quvg‘in ostiga oldi. Aytmoqchimanki, siz o‘sha davrda “shodiyona qo‘shiqlar”ni emas, xalq dardiga yo‘g‘rilgan Vatan erkini orzulagan tuyg‘ularingizni dadillik bilan satrlarga tushirdingiz va boshingizda qora bulutlar aylandi. O‘sha damlarda kimlar sizga ruhiy suyanch bo‘ldi?

– Ustozlarim, albatta.

 – Aqlim tanidim-u qoshimda shu kun

 Jasur akalarim safini ko‘rdim...