A k s iy a d o r L ik k o m paniyasi bosh t a h r ir iy a t I t o s h k e n t

Barchasidan  ushbu  kun  yqdir samar,  ketmakdaman!
N im a  b o ‘lyapti  o ‘zi?  N im a la r  b o‘lyapti,  axir?! 
N a h o tk i,  h am m asi  adoyi  tam o m   b o ‘lgan  b o ‘lsa? 
N ahotk i,  endi  u  ham   farzandidan,  ham   M uqaddam dan, 
ham   iste’dodidan  —  ham m a-h am m asidan   bir yo‘la  ayril- 
gan  bo‘lsa!
A lim ard o n  kc>‘zlarini  ch irt  y u m d i-y u ,  farog‘atli 
dam larini  esladi.  Axir,  uning  nom ini  eshitganda  odam lar 
titrab  qolardi-ku!  H ar  xonadonda  uning  dilrabo  ovozi 
jaranglardi-ku!  K im o lo t  zinapoyalaridan  dadillik  bilan 
ko‘tarilgan,  qanchadan  q an ch a  kishilarning  dilini  larza- 
ga  solgan  uning  o ‘zi  emasmidi!  Bugun  nega  ham m a 
undan  yuz  o ‘giradi?
U  ham m asini  bir  boshdan  eslam oqchi  b o ‘ldi.  Eng 
a w a l  ko‘z  o ‘ngiga  Anvar  keldi.  Ha,  birinchi  b o ‘lib  undan 
A nvar  yuz  o ‘girgan  edi.  K eyin-chi?  Keyin...  keyin 
M uqaddam .  U n dan  keyin  boshqatar.  H am m a-ham m a...
A lim ardon  yana  ichdi.  Bu  safar  fikri  yanayam  
tiniqlashib  ketdi.  Qiziq,  eng  a w a l  eng  yaqin  kishilari 
u n dan  qochibdi.  N im aga?  N im a  uchun  axir?  Tez o ‘sgani 
u ch u n m i?  K uchl  ligi,  dadiltigi  u chunm i?  T o ‘satdan 
xayoliga  bir fikr urildi-yu,  alam dan  ingrab  yubordi.  Ajab, 
u  qancha  tez  o ‘sgan  boMsa,  odam lardan  shuncha  tez 
ajralibdi.  K am olot  zinalaridan  o ‘tib  shon-shavkatga, 
m ol-dunyoga,  o ‘zi  bir vaqtlar entikib  orzu  qilgan  ham m a 
narsaga  ega  boMibdi-yu,  xuddi  o ‘sha  zinalarda  bitta 
n arsasin i, 
en g 
aziz, 
eng 
pokiza 
narsasini 
— 
odam garchiligini  t jshirib  qoldiribdi.
A lim ardon  xayoliga  o ‘rnashib  qolgan  bu  dahshatii 
o ‘ydan  c h o ‘chib  tushdi.  N ahotki?  N ahotki  shundoq 
boMsa!
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

U ning  kayll  butunlay  tarqab  ketdi.
S h a rtta   q o ‘lini  tu sh irib ,  k ich k in a  q ad ah n i  stol 
chekkasiga  surib  q o ‘ydi-da,  bokalni  to ld irib   ko ‘tardi.
Ashula  tam om   b o ‘ldi.  C h ek ka-ch ek k adan   siyrak 
qarsaklar  eshitildi.
A lim ardon  stollar  orasidan  o ‘tib,  supacha  oldiga 
bordi-da,  endi joyiga  borib  o ‘tirgan  yigitga  hayqirdi:
—  H oy,  uka!
Yigit  uning  mastligini  ko‘rib,  parvo  qilm adi-yu,  keyin 
tanib  qoldi  shekilli,  sakrab  o ‘rnidan  turib,  supa  labiga 
keldi.
A lim ardon  m astona  shovqindan  k o ‘zi  tinib  ketayot- 
ganini  payqab,  supacha  qirrasidan  ushlab  qoldi.
—  Ayting!  —  dedi  xirillab.  —  Hozirgi  ashulani  ayting!
—  Yana  qaytaraym i?
—  Qaytaring!  —  dedi  u  alam li  ovoz  bilan.  —  Yuz 
m arta  qaytaring!  M ing  m arta  qaytaring!
Yigit  itoatkorlik  bilan  rubobini  q o ‘lga  oldi.
A lim ardon  xira  bir  tum anlik  ichida  o ‘ziga  qarab  tur- 
gan  odam lar  orasidan  o ‘tib,  stolini  topib  oldi.  Stol  yoni- 
da  chust  d o ‘ppi  kiygan,  tojiklarga  o ‘xshagan  qora  qosh, 
sho pm o ‘ylov  yigit  o ‘tirardi.
A lim ardon  yaqin  kelishi  bilan   n o ta n ish   odam  
o ‘m idan  turib  salom   berdi.
—  Kim  sizni  bu  yoqqa  chaqirdi?  —  dedi  A lim ardon 
g‘ijinib.  N otanish  kishi  xijolatlik  ahvolda  qolganidan 
uyaldi  shekilli,  iym anib  gap  boshladi:
—  M en...
—  Y o‘q,  men  sizni  tak lif  qildim m i?  —  A lim ardon 
uning  gapini  b ldi.  U  shu  topda  kim dan  b lm asin, 
alam ini  olgisi  kelar,  g‘azabdan  titrar  edi.  —  M ehm on 
b ling,  dedim m i  sizga?!
N otanish  kishi  b attar  o ‘n g ‘aysizlanib  tushuntirdi:
—  M en  sizni  qidirib  kelgandim ,  dom ullo.
A lim ardon  stuiga  og‘ir  c h o ‘kdi-da,  jim irlashayotgan
ko‘zlari  bilan  tikildi  unga.
—  N im a  dardingiz  bor  edi?
—  T y  qilayotgan  edik.
U  yana  nim adir  dem oqchi  edi,  A lim ardon  gapirtir- 
madi.  Y o‘q,  to ‘yi  ham ,  o ‘zi  ham   kerakm as  unga.  H ech 
kimga  kerak  emas!
—  Ishingizni  qiling!  —  dedi jerkib.  —  T o ‘yingiz  m en- 
siz  ham   o ‘taveradi.
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

U  hech  nim ani  k o‘rm aslik  uchun  yuzini  kafti  bilan 
berkitdi-da,  stolga  engashdi.  U ning  quloqlari  ostida 
ashulachi  yigitning  ovozi  yana  ingradi: