O’tkir Hoshimov daftar hoshiyasidagi bitiklar

Qizilishton
Bola edim… Kuz edi… so’rida dars qilib yotibman. Ammam bir burchakda mudrab o’tiribdi... Osmonda mezonlar uchadi. Qondek qizargan tok barglari ohista chayqaladi. O’rik xazonlari unsiz pirpirab to’kiladi. Bog’ tomondan yakkash bir sado keladi: “tuk-tuk-tuk, tuk-tuk-tuk”. G’ashga tegadi. Xayolingni qochiradi… oxiri bo’lmadi, ammamdan so’radim:
Nima, u, amma? Ammam chochib, ko’zini ochdi.
Nimani so’raysan, bolam? -Anavi to’qillatayotganni-da, nima o’zi? Ammam bir zum quloq solib turdi. Keyin nosini tupurib, jilmaydi.
Qizilishton-ku! -Nega hadeb to’qillatadi? Jonga tegdi-ku?
Unaqa dema, bolam,- dedi ammam xo’rsinib.- Xudo uni shunga yaratgan, daraxtning qurtini yeb tozalaydi...- Uzoq jim qoldi-da, qo’shib qo’ydi.- Qaniydi, Olloh odamzotning ko’nglidagi qurtlarni tozalaydigan shundoq jonivor yaratsa. Hamma jannatga tusharmidi...


Omonatga xiyonat
Umr tangrining odamzotga o’lchab bergan omonatidir. Biz esa ko’pincha, uni behuda o’tkazib, omonatga xiyonat qilamiz.


Yovvoyilar
Mo’g’ullar Movarounnahrni bosib, qirg’in qilganida bir ayol tirik qolishning yo’lini topibdi. Bosqinchiga aytibdi:
- Men bahosi yarim jahonga teng bir gavharni yutib yuborganman. Meni o’ldirmay, uch-to’rt kun sabr qilsang...
Shunda mo’g’ullar o’sha qishloqdagi hamma xotinlarning qornini yorib, gavhar izlagan ekan... Sho’rlik yurtim! Ne balolar kechmadi boshingdan!


Mehr
Quyosh buloq suviga ham, mag’zavaga ham baravar nur sochaveradi. Yer chuchmomani ham, chaqirtikanakni ham baravar o’stiraveradi. ... Ota-onaga bolaning yaxshi-yomoni yo’q...


Ilon
Ko’p yillar avval Missisipi sohillarida dunyodagi eng katta ilon-anakondani tutib o’ldiribdilar. Uzunligini o’lchayman, deb harchand urinsa ham eplay olmabdilar. Ilonning jasadi, nuqul buklanib qolarmish...
Odamlar ham qiziq. Muttasil egri yurgan mahluq o’lganidan keyin to’g’ri bo’ldi nima-yu, bo’lmadi nima?