Ўзбекистон республикаси олий ва ўрта махсус таълим вазирлиги ўрта махсус, касб-ҳунар таълими маркази

VI мавзу: Ислоҳотлар ва уларнинг маънавий мезони

Янги тараққиёт йўлига қадам. Эркин бозор муносабатларига асосланган ҳуқуқий давлат, демократик жамият барпо этиш йўлида.

Тараққиётнинг ўзбек модели. Моделнинг асосий тамойиллари. Биринчидан, иқтисоднинг сиёсатдан устувор бўлиши. Иккинчидан, ўтиш даврида давлат бош ислоҳотчи бўлиши. Учинчидан, қонун устуворлиги таъминланиши керак. Тўртинчидан, аҳолининг моддий жиҳатдан кам таъминланган табақаларини кучли ижтимоий ҳимоя қилиш сиёсати. Бешинчидан, бозор иқтисодиётига ўтишнинг босқичма-босқич амалга оширилиши.
Давлат мулкини хусусийлаштириш бозор муносабатларига ўтишнинг муҳим шартларидан биридир.
Ўтказилаётган ислоҳотлар сиёсатида маънавий мезонларнинг ҳал қилувчи омил бўлиб хизмат қилиб келаётгани.Ўтиш даврида ижтимоий адолат тамойилининг аҳамияти.
Ислоҳотлар самараси аввало халқнинг маънавий -руҳий қарашларидаги янгиланиш, унинг тафаккурининг юксалиши ва юз бераётган ўзгаришлар унинг ҳаётига дахлдорлигини англаб етиши билан белгиланиши.
Бозор иқтисодиёти шароитида инсон омили. Ислоҳот – ислоҳот учун эмас, аввало инсон учун. Ислоҳотларни амалга оширишда маънавият ва иқтисодиётнинг бир-бирини инкор этмаслиги.Ислоҳотларнинг халқимиз руҳияти, турмуш тарзи, урф-одат, анъаналарига ҳар томонлама мос йўли. Ислоҳотларда халқ маънавий ҳаёти билан боғлиқ масалаларнинг устуворлиги.
Маънавият ва иқтисодиётнинг ўзаро алоқадорлиги жамият тараққиёти ва барқарорлиги гарови.


VII мавзу: Глобаллашув жараёнлари ва маънавий таҳдидлар

Глобаллашув феномени. Гобаллашув жараёнининг ҳаётимизга тобора чуқур кириб келаётганининг асосий омили ва сабаби. Глобаллашув жараёни, унинг ижобий ва салбий томонлари. Замонавий ахборот майдони ва ундаги ҳаракатлар тиғизлиги. Глобаллашув мафкуравий таъсир ўтказиш қуроли сифатида. Мафкура полигонлари ядро полигонларидан кучли.

Оғир синов йиллари. 1991 йил октябрь воқеалари, 1991 йил 8 декабрь Наманган воқеалари, 1992 йил 16 январ, 1999 йил февраль Тошкент воқеалари. 1999, 2000, 2001, 2004 йил 28 март-1 апрел, 30 июль Тошкент воқеалари. 2005 йил 13 май Андижон воқеалари. Андижон воқеалари тўғрисида уйдурма ва ҳақиқат.
Огоҳлик мустақилликни асраб-авайлаш, ҳимоя қилиш ва мустаҳкамлашнинг муҳим омили эканлиги. “Ўзингни, ўз уйингни ўзинг асра!”, “Огоҳ бўлинг одамлар!”, “Тинчлик учун курашмоқ керак!”, “Ўзбек халқи ҳеч қачон, ҳеч кимга қарам бўлмайди”.
Маънавий бўшлиқ ва замонавий ахборот майдони хавфи. Бепарволик, лоқайдликнинг маънавиятга етказадиган зарарлари. Халқаро майдондаги турли сиёсий кучларнинг миллий ва стратегик мақсадлари йўлидаги “Эркинлик ва демократияни олға силжитиш” ҳамда ўтиш давридаги ғоявий бўшлиқдан фойдаланиб маънавий ва ахлоқий тубанлик иллатларига асосланган “оммавий маданият” ниқоблари остидаги ҳаракатлари.
Маънавий таҳдидлар ва уларнинг таъсир қилиш кўринишлари. Мустақил дунёқараш. Соғлом фикрлаш. Мафкуравий ва маънавий таъминланганлик. Комил инсон , шарқона ахлоқ нормалари. Ор-номус, уят, андиша, шарму ҳаё, ибо ва иффат тушунчалари.