Ўзбекистон республикаси соғЛИҚни сақлаш вазирлиги тиббий таълимни ривожлантириш маркази

Деонтологиянинг асосий вазифалари қуйидагилардир:
- шифокорлик сирини қатъий сақлаш, хавфли касаллик бўлганда, нохуш асоратлар кузатилиши мумкин бўлганда беморга бу тўғрида билдирмаслик;
- тиббиёт ходимларининг хулқ-атвори даволаш натижаларини оширишга қаратилган бўлиши керак;
- тиббий фаолиятдаги ноқулай омилларга чек қўйиш;
- тиббиёт ходими билан бемор ўртасидаги ўзаро муносабатлар мажмуини ўрганиш;
- самарасиз тиббий фаолиятни тугатиш.
Маълумки шифокор беморни текширади, унга ташхис қўяди, даволаш муолажаларини буюради, касаллик кечишини кузатади. Ўрта тиббиёт ходимининг шифокор топшириқларини, барча кўрсатмаларини ўз вақтида сидқидилдан ва аниқ бажариши унинг деонтологик бурчидир.
Ҳамширадек нозик касбнинг қуйидаги учта белгиларини кўрсатиб ўтиш лозим:
Аҳлоқий белгилар - бу босиқлик, чидамлилик, ростгўйлик, нозиклик, хушмуомалалик, очиқкўнгиллилик, равшанлик, ёқимтойлик, ва қайғукашлик.
Эстетик белгилар - бу оддийлик, камтаринлик, очиқ чеҳралик, шифохонада яхши кайфиятли муҳитни ярата олиш қобилиятидир.
Интеллектуал белгилар - билимдонлик, кузатувчанлик, фаросатлилик ва ўз касбининг моҳир устаси бўлиш.
Касбий мулоқот манзаралари. Мулоқот қайси йўналишда бўлмасин, иккала томон иштирокида бўлиб ва у қайсидир томоннинг ташаббуси билан бошланади. Шу билан бирга албатта шахслараро бўлади. Баъзан эса киши ўзи билан ўзи ҳам мулоқотда бўлиши мумкин. Бу ўринда шахс ўзи билан ўзи шахс сифатида суҳбатлашади, мулоқотга киришади. Мулоқот албатта бирор мақсадга қаратилган бўлади. Мулоқотнинг оддий куринишларидан бирига мисол келтирамиз. Айтайлик, беморнинг боши оғрияпти, у ҳамширадан бирор ёрдам сўрайди. Мулоқотдан мақсад шахснинг оғриётган боши ҳақидаги маълумотни бировга етказиш, ҳамширадан ёрдам кутиш. Мулоқотни бошловчи ўзи мулоқотга тортмоқчи бўлган шахснинг юз кўзи, ташқи қиёфасини , бир сўз билан айтганда, унинг авзойини ўрганмасдан мулоқотни бошламайди.
Таянч сўз ва тушунчалар:
Маънавият - инсоннинг рухиятини, унинг ўз-ўзини англаши, диди, фаросати, адолат билан разилликни, яхшилик билан ёмонликни, гўзаллик билан ҳунукликни, вазминлик билан жоҳилликни ажрата билиш қобилияти, ақл-заковатини, юксак мақсад ва ғояларини қўя билиши, уларни амалга ошириш учун харакат қилиш ва интилиш салоҳиятидир.