Azallariga sharhlar

Alisher Navoiy gʻazallariga sharhlar 

Erkin Vohidov, Najmiddin Komilov 

 

3 

library.ziyonet.uz/ 

 

yolgiz oʻlim. Asli sharobdan kelgan bosh ogriqning davosi sharob. Ammo shoir uchun 

tiriklik sharobining daf’i xumori zahri qotildir. 

Hayotim bodasidin sargaronmen asru, ey soqiy, 

Qadahqa zahr qotil quy, dogʻi daf’ et xumorimni. 

Ya’ni, hayot bodasiii ichib boshim ogʻirdur, ey soqiy, qadahga zahar quyib bergin-da 

meiing boshim ogʻrigini daf’ et. Chunki bu dunyoda oʻlmay turib tinchimak mumkin 

emas, shu bois meni dardlardan ozod qilmoqchi boʻlsangiz, boru yoʻgimni yoqing: 

Jahon tarkini qilmay chunki topmoq mumkin ermastur, 

Navoiy, qil meni ozod oʻrtab yoʻqu borimni. 

Navoiyning bu mashhur gʻazali falak bedodidan, bemehr odamlar jabridan shoirning 

chekkan nolasi boʻlib necha asrlar osha devondan devonga koʻchirilib, ogʻizdan ogʻizga 

oʻtib, ham kitob varaqlarida, ham qoʻshiqlar qanotida bizgacha yetib keldi. Bugun biz 

ulugʻ bobomizning olis nabiralari beqiyoe iste’dod qalamidan toʻkilgan mana shunday 

satrlarni oʻqib, eshitib ongimiz va yuragimiz bilan bahramandlik topamiz, uzoq-uzoq 

zamonlarning sadosini tinglaganday boʻlamiz: 

Junun vodiysigʻa moyil koʻrarmen joni zorimni...