Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

Икковимиз 
ҳам бир-биримизга қараб югура бошладик. 
Тепаликдан 
тушгуича икки марта йиқилдим. Мунча йўлим кўпаймай- 
ди-я, мунча... Мана, яқинлашдик, оз қолди.
— Бувижон!—дея қичқирдим.
— Жопим, асалим,—бувим йиғлаб юборди. Ачомла- 
шиб кетдик. Ўпишяпмиз, 
йиғлашяимиз, мени 
кўтариб 
олган, мен бўйнидан маҳкам 
қучоқлаб 
оляпман. Кани 
энди минг Гшл, мшшион йил шундай турсак, тураверсак, 
тураверсак, мен бувнмиинг ҳпдини соғинган эдим, сочп- 
ни қатиқлаб ювганда шунақа ҳид келарди, тўйиб-тўйнб 
ҳидлаяиман.
5— 170
65
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Бувижопим!—дейман яна юзларинц қўлим билан 
снлаб.
— Воп, қўллархшг совқотиб копти, қўлтнғнмга тиқа 
қол, асалим,—депди бўвим.
— Йўқ-йўқ, яна силай, кўп снлан, қўлларим ҳам сиз- 
пп соғингап.
— Машш, ўғлим, силахй 
кол. Фақат йиғлама.
— Йўқ, тўхтапг, яна Ж1шда1"х пиғлай.
— Лсалим, дўмбоғим...
Бувим ҳам йчглашга тушдн, елкаснни силкитиб-снл' 
китнб нигладгх. Мени ерга 
1
\ўйиб, энгашнб, энди кшшм- 
ларимдан ҳам ўна бошлади.
— Мешг кўргани келдингпзми?—>деб сўрайман.
— Кўрганп келдим, ўғлим.
— Соғипдингизми?
— Соғипдим, қаттпқ соғиндим, асалгинам.
— Менам соғиндим, мака шу кўзларим билан согин- 
дим. Кечасиям соғинаман, 
ўГшаётганимдаям сопшаман, 
ҳар кугш кўргим келади. Кеппи энамга билднрмай йиг- 
лаб-пиглаб оламан. Энди котмайснзми?
— Кетмаймаи, ширинпм, кетмаймап.
Тепалик томонга к.арадим, Ҳайитвой бувнм борлигини