Uyalib, boshini chaqaloqning bagʼrigʼa tiqib oldi

yerga boqdi. — Аlbatta, biz sayidning otqan oʼqlarimiz, — dedi Ogʼacha oyim qizishqannamo. — Lekin, xoʼjam buyurdi, deb ishning oʼng-tersiga qaramay yugura berish ahmoqliqdir. Аgar siz bilan men onhazratning xolis qullari boʼlsaq, sayidning davlatlariga raxna solmayliq, doʼsti nodonliq qilmayliq. (Mehrobdan chayon, 68-bet)

Gulshan bir oz javobsiz, kulimsirab turdi. — Oʼylasam ham senlarcha har kimning oldida valdiramas edim... Bu oʼzi shaytonning ishi. Namoz oʼqusang, roʼza tutsang, xayolingga bu narsa hech kelmas. Mana bittasi Zarifa, senlardek uyat soʼzga ogʼiz ochmaydir. — Va-xa-xa-xa! — deb kulib yubordi Qumri. — Аyt-chi oʼzing, Zarifa, sen kecha qanday tush koʼrding? — Qurib ket, — dedi Zarifa yuzini chetka oʼgurib. — Kishini koʼrgan tushi bilan ayblamakchi... (Mehrobdan chayon, 78-bet)

Dehqon maxdumning hurmatiga oʼrnidan turib, qoʼl qovishtirdi: — Oʼn uch tanop yerimiz bor edi, taqsir... Chamasi yangʼish boʼgʼan-da, oʼttuz uch tanopqa haq sogʼanlar. Men shungʼa arza yozdirayma, deb... — Himmm, — dedi maxdum, — qishlogʼingizda oqsoqol yoʼqmi? — Boʼgʼan minan, taqsir, quloq soladigʼan emas. Maxdum yana bir martaba dehqonni boshdan-