Uyalib, boshini chaqaloqning bagʼrigʼa tiqib oldi

Baxtiyor ikki qoʼli bilan belbogʼigʼa takya qilib, qaddini rostladi va boshini bir oz orqasigʼa moyil tutib, qaqqaydi: — Bilib soʼzla, aka, biz yeganimiz yoʼq! Zokir-gov indamasdangina Baxtiyorning yonigʼa oʼtdi va ozorsiz qilib uning namoyishkor koʼrinib turgan boʼqogʼini salmoqladi: — Kafshning oʼkchasi tiqilib qolipti-ku, inim! — dedi Zokir-gov, kuchlik kulgi koʼtarildi (Mehrobdan chayon, 87-bet)

Zokir-gov xongʼa uzr aytib, ularni koyidi: — Kimga qulliq qildinglar?! — Toʼgʼrimizda oʼlturganga. — Loʼnda boʼl, loʼnda; uchaving ham!.. Duo qil, duo! Uchavi duogʼa qoʼl ochti, qoʼl ochqancha bir necha vaqt qarashib turdi, soʼngra tirsagi bilan bir-