Xalq og’zaki ijodi va uning o’ziga xos X ususiyatlari, tarixiy taraqqiyoti

Xalq og’zaki badiiy ijodini tadqiq qilish. Ma’lumki, xalq
qo’shiqlari kuy bilan aloqador, ma’lum qismi raqs bilan uyg’unlikda ijro etiladi. Folklorshunos ana shu xususiyatlarini yaxlit va bir butun holida o’rganish maqsadida musiqashunoslik va xoreograflar bilan hamkorlik qiladi.

Folklor asarlari xalq urf-odatlari, rasm-rusumlarini chuqur aks ettiradi. Bu jihatdan, ayniqsa, marosim folklori namunalari alohida ajralib turadi. Ana shu jarayonlarni tadqiq etishda folklorshunos etnografiyaga tayanadi. Aks holda uning tadqiqoti bir yoqlama bo’lib qoladi.

Xalq asarlari tilinig o’ziga xosligi dialektologiya bilan hamkorlikda o’rganilsa, folklorda xalq pedagogikasi (etnopedagogika) ifodalanganligidan ilmiy pedagogika bilan ham hamkorlik qiladi. Shunday qilib, folklor o’ziga xos bo’lganidek, uning haqidagi fan -folklorshunoslik ham o’z spesifikasiga ega. U o’zbek filologiya ilmida alohida mavqega molikligi tufayli ajralib turadi.