To‘qqizinchidan,, qadimgi Sharq va G‘arb falsafasida dialektik metod bilan bir
qatorda hodisalarni o‘rganishning metafizik metodiga ham duch kelish
mumkin
. Aristotel Eley maktabi vakillari Parmenid va Melis hamda ularning
izdoshlarini «tabiatni to‘xtatuvchilar» deb nomlagan, chunki ular tabiat
harakatini rad etgan. Ular uchun borliq «yagona va harakatsiz»dir. Eleylik
Ksenofan, masalan, shunday deb yozgan: «Bir joyda abadiy turadi, umuman
qimirlamaydi, u yoqdan buyoqqa o‘tish unga xos emas»
2
. Parmenid bu qoidaga
aniqlik kiritadi: «...hamma narsa bir, abadiy, vujudga kelmagan, sharsimon va
bir xil, o‘z ichida makonga ega emas, harakatsiz va chekli»
3
.
Eley maktabi kabi, qadimgi Xitoyda konfutsiychilik maktablari – Men-szi va
Syun-szi ham dialektikaga qarshi chiqqan. Bu maktablarning vakillari
qarshisida narsa qarama-qarshiliklar birligida namoyon bo‘lmaydi, inson tabiati
yo tug‘ilgandan boshlab faqat yaxshilik bilan bog‘langan (Men-szi), yo inson
o‘z tabiatiga ko‘ra azaldan yovuz (Syun-szi). Albatta, tabiat inson tabiatini
tarbiya yo‘li bilan o‘zgartirishi mumkin, lekin bu endi unga madaniyatni olib
kirishdir.
Umuman qadimgi Sharq va G‘arb falsafasining ijtimoiy muammolari orasida
axloq mavzusi yetakchilik qiladi. O‘sha davrda yaratilgan hikmatli so‘z,
iboralar bugungi kunda ham insonni mulohaza yuritishga majbur qiladi.
Masalan, Platonning «Dialoglar» asarida taqdir, qarilik, fazilatlar, oqillik,
adolat, sabr-toqatlilik, sovuqqonlik, vijdonlilik, erkinlik, kamtarlik, olijanoblik,
tinchlikparvarlik, yengiltaklik, do‘stlik, mehr-muruvvatlilik, e'tiqod, teran
fikrlash kabi tushunchalarga ta'rif berilgan. Aristotel e'tiqodlilik,
andishalilik,
oilaga muhabbat
, halollik, ezgulik, birovning haqiga xiyonat
qilmaslik, ota-onalarga mehr oqibatli bo‘lish, hushyorlik, ziyraklik, adolatlilik
kabi ma'naviy axloqiy fazilatlarga ega bo‘lish har qanday jamiyat, davlat va
xalqning eng katta boyligi, kuch-qudrati manbalaridan biri deb hisoblaydi.
Uning fikricha, biron bir narsaga ega bo‘lishdan maqsad undan foydalanishdir.
Ko‘zga ega bo‘lgan odam ko‘zini yumib yashamaydi, balki undan olamni
ko‘rish uchun foydalanadi, quloq va shu kabilar haqida ham shu fikrni aytish
mumkin. U inson uchun biror narsaga ega bo‘lish muhimmi yoki undan
foydalanishmi, degan savolni o‘rtaga tashlab, albatta muhimi foydalanishdir,
chunki foydalanish va faoliyat ko‘rsatish maqsadida u biror bir narsaga ega
bo‘lishni istaydi,
4
deb hisoblaydi.
Zardo‘shtning “Avesto” kitobida ham odamlarni imonli-e'tiqodli bo‘lishga,
doimo pokiza yurishga, tanani ozoda tutishga, har qanday yomon niyat va
so‘zlardan tiyilishga, yomon amallarda voz kechishga, nojo‘ya ishlarlardan yuz
o‘girishga da'vat etadigan axloqiy qoidalar, o‘gitlar ko‘p. Kitobda “tanalaringiz
haqida emas, balki qalbingiz haqida ko‘proq qayg‘uring”, “Har bir inson
kuniga besh marta yuvinib, poklanib, quyoshni olqishlab sig‘inishi
shart”
5
degan qoida belgilangan.
Do'stlaringiz bilan baham: |